mum.duruyor tuvaletin 1 köşesinde.şekli var anlamlandıramıyorum.o kadar türkçe yok.e demek ki.göt gibin ibne gibin bişiy desen sıpoylır yapmış olacaksın.o da olmayacak.diğer kasedede bilyeler duruyor.file içersinde.kısa şortlu zamanların dobilik tabirine uygun olanlardan.bilyelerim vardı küçükken büssürü idiler.ekmek parası kazanmaya çıkar edasıyla atıp kendimi evden,servetime servet katmak için yol alırdım toprak sahaya.elliklerim vardı.özel.üstüne bahis yapmazdım hiç 1 koşulda.özel ya o hesap.şimdiki hold'em zamanları gibi değil.all in diyebilecek kadar umarsız yaşamıyormuşuz demek ki.
yaşamdaki stresimiz babamın 80 gelen nota neden yüz değil nidalarına göğüs germekle sınırlıydı sanırım.malak malak yaşıyorduk ulan.kardak krizi falan çıkıyordu arada.sallamıyorduk."that's none of my business" bile diyemiyordum kuvvetle muhtemel.he şimdi diyorsun da n'oluyor lan diye sorarsan;göt olurum.pusar otururum.içimde yaşarım utancımı.
okulda haraç kesmeye başlamıştım 1 ara.azıtmıştım bildiğin.döv para al.döv al.döv alamaya dönüştü 1 süre sonra.ötmüş lavuk evde.tahsil edemedikçe artan şiddetin etkisiyle.eve geldiler 1 gün annesiyle,babası öğle arasında.sıçtı peder azıma.onun hatrına beklemişler o zamana kadar da zaten.annem kaşık vurdu kafama.ağladım.kuru fasülye vardı o gün öğlen yemeğinde.unutmam ölene kadar.zehir olmuştu.geçti...3noktadan fazlası geçti üstünden
1 şeylerin kırıldığı,eğrinin yön değiştirdiği gündür o gün.
otobüyografime koyiyim ben bu postu.kara gün başlıklı